Beste, besterik gabe,
korapilatu barik
esango dut artez,
kantuen bidez.
Pentsaminei barka baino lehen,
hogei egun dolorez beteko ditut sabaiak
pintatzen, lo egiteko errez.
Mugatuta gaude eta errepikatzen!
Hitzen minei barka baino lehen
hogei egun dolorez betekoditut sabaiak
pintatzen, lo egiteko errez.
Esaidazu hau dela nahi dudana,
gure hizkeran zabaltzeko balorea lortu.
Eta hor kanpoan egitera
ausartzen ez naizena,
hitz hauetan adierazten dut.
Ta ez naiz oroitzen, ausardia zer zen?
Pausoa ematen dut, distantzia neurtzen.
Ta ez naiz oroitzen, fedea zer zen?
Bihotza ematen dut, sinistu ez arren.

Zertarako itzultzen zara?
Ezin uzi nazakezu nire gobernuaren jaun?
Behin Loratzen nenbilen.
Kantu hauek orekara bideratzen.
Eta galderen… Eta galderen artean, beste
asperen bat.
Min ematen du odolean!
Min ematen du, merezi al du benetan, holan
pentsatzeak?
Bizitza al da kimeraren bat norberan gelan?
Noiz arte gelditzeko?
Orduak…
Idatzi dezakezu, hausnartu atsedenik gabe,
lurperatzeko.
Momentuetan murgildu, Bertan galdu berriz
ere, hondoratzeko.
Eta galderen… Eta galderen artean, zu zara
erantzuna.
Min ematen du odolean.

Izan nahi duzuna, esan zidaten garai honetan.
Zaindu ta ea noizbait aurkitzen dituzun
erantzunak.
Aurrera egiteko.
Ezin izan nuen arpi eman.
Gainera nirelako asko badaude belaunaldi
honetan.
Aukera galduak.
Zain hemen, berriz kantatzen gaudenen
ahotsak.
Zain hemen, zuri kantatzen.
Unea sentitu nahian.
Eszena sentitu nahian.
Oihu hau zabaltzeko, haizea bagina!
Libreak izan arren, ezpainak lotu daitezke.

Gure azkena noizbait sentitzeko.
Arriskuaren ondoan gelditzeko.
Entzuten nuen hotsa agertzeko.
Begirunea bueltan batzeko.
Galdezka nintzen.
Dei egiten.
Berriz ere.
Zertan Joan naiteke hegoaldera?
Lur honetan, beroa badaukat.
Sustraien aldentze oparo hauetatik
Sei metrora mantendu beharko Naiz.
Ta oraingoan, sentimentu hori, nirekin bat
desagertzen badoa.
Ahal izango du esan, mea culpa.
Sei metrora mantendu beharko naiz.
Gauerdian izartu zerbait, norbait, norbera.
Bakardadean ez hiltzeko funtsezkoa dena.
Aukerak galdu nituen, orriak zuriz marrazten.
Zertarako Joan.
Zure itzala nire argira iristeko.

Zerua dau semitriste, baina aldatu ezkero,
elaiek kantako zuten BBH barriro.
Ni ere batu beharko nintzen, aldarri barik
behingoz.
Eurekin bat egin eta lokartu betiko.
Goiz da oraindik.
Gustora nago.
Abisatu ametsetik esnatzean.
Lur honetan mantentzeko azken batez, azken
baten.

Uste dut gainezka nagoela
eta heldu naiz ikustera.
Abiapuntu bat izan leike,
beste behin gogaitu arte.
Eta horrela bai hasi neike
indarrak usteldu arte.
Orain, ikusi al dut paisaia berri bat?
Eta ez zaude hemen,
Ziur aski, ideia ona ez zen,
ahaztu, arren.
Gehiegi eskatzea da!
Oroigarri bat doa honetan,
jasotzen baduzu, erantzuidazu:
“Ulertzen zaitut”.
Baina zuk niri sinistuidazu,
sentzua hartzen doala
ordu txikitan.
Ber baloratzen, geu elkartu arte
iragana nahikoa al den,
edo ahaztu beharko nuke?
Ber baloratzen, geu elkartu arte
iragana nahikoa al den,
oroituko al zenuke?

Ostabe ere kontatu!
Uste dut badudala
hortik bueltaka.
Eta berba asko egin
genuen sakonean.
Zer ote zen?
Jada ez bada…
Orain ez dakit nola zauden
ezta noraino heldu ahal naizen.
Zaila da ikastea inoiz huts egin gabe.
Datorrena eraikitzeko egon arren.
Txanpon baten aurpegiak bezala
Airean egon al gara bueltaka?
Hartu arte norbaitek
salbuespenik gabe.
Nekatu naiz, ni banoa
Berdina beti.
Orain ez dakit nola zauden
ezta noraino heldu ahal naizen.
Bada garaia, istori guzti haiek
eraikitzeko egon arren.
Zentzu barri bat eman eta irten.
Eraikitzeko egunaren ordua da!

Irakasten dira
arau ta esaldiak
eragin bizian.
Gero, bakoitzak berea
jarraitu ahal dezan
erakustaldian.
Banderak batuta zeru goietan.
Zuengan nik jartzen dut
maite dudana,
denon artean salbuesteko,
oreka mantendu.
Adosteko, hamaika aukera,
eztabaida ez da erreza.
Gainjartzera ohitu gara,
Ondokoaren sormena
baztertzera.
Banderak batuta zeru goietan.
Zuengan nik jartzen dut
maite dudana,
denon artean salbuesteko,
baina oreka mantendu.

Ilun dago herria, mugimendu gabe.
Nire oinei begira entzuten beste behin:
“Nor da norbera?”
Artez jarraitzen dut berez,
alde zaharran sartzen eta
nor da norbera?
Aurkitzear gaude, noizbait…
Izan nintzen beldurretan, norbera
zelan ahaztu, bueltan gidatu?
Atzera begira, ezin da
gainetik berau kendu.
Zein ilunabarra zen akordatzera
eraman ninduena?
Nire azken agerraldia al zen
eguna estali baino lehen?
Etengabe saiatzen naiz irauten.
Sentibera izan, banintzen,
berdin nabil ez naiz damutzen,
hitzak berriz irensten.
Eta beraz moduren baten,
ez dut maila beran sentitzen,
hitzek naute irensten.

Hemen oraindik,
zenbatgarren saiakeran?
Hobeto erori,
hobe lokartu hor kalean,
farol argien babesean.
Desagertu egin zen
euri tanten soinuren baten.
Hasi zen sentitzen,
beti nahi izan zuen
ilargia ikutzen.
Eta amaitzen zara paroxismo
honetan, arteen kutxuetan.
Eta izango zara beste behin nolabait,
eraikitzeko tresna.
Etxekalte eta hasi zirenen
egi bakarra.
Desagertu egin zen
euri tanten soinuren baten.
Hasi zen sentitzen,
beti nahi izan zuen
ilargia ikutzen.
Honela, batera!!!